DUŽINA 220m
GODINA ZAŠTITE 1968
DUŽINA 220m
GODINA ZAŠTITE 1968
Magara se nalazi u podnožju Veljeg brda, u naselju Tološi, u blizini Podgorice na visini od oko 60m. Zbog svojih bioloških i speleoloških vrijednosti ova pećina je još od 1968. godine proglašena spomenikom prirode na nacionalnom nivou.
Pećina je dugačka 220m. Sastavljena je iz dvije dvorane sa suženjima, kanalima i hodnicima. Dno je pokriveno pećinskom glinom, a na stranama se javljaju mnogi kristalni stubovi raznih boja.
Magara spada u suve pećine. Male lokve koje se na više mjesta obrazuju od prokapnih voda javljaju se samo u toku zime, kada su i padavine najveće. Temperatura u pećini je oko 18 stepeni u bilo koje doba godine, što je izdvaja od ostalih pećina.
U cilju zaštite i praćenja stanja zaštićenog područja pećine Magara, postavljena su metalna vrata na ulaz u pećinu. Specijalno dizajnirana vrata bi omogućila nesmetan prolazak kolonije šišmiša koja obitava u pećini. Vrata bi kontrolisala ulazak posjetioca do izrade bazne studije koja bi odredila “kapacitet nosivosti”, odnosno dozvoljen broj posjetilaca kako se ne bi narušio fragilan ekosistem u pećini.
Pećina predstavlja sklonište za 4 vrste slijepih miševa: Rhinolophus ferrumequinum – veliki potkovičar, Rhinolophus hipposideros – mali potkovičar, Rhinolophus blasii – sredozemni potkovičar, Myotis oxygnathus – oštrouhi (večernjak) koji su zaštićeni nacionalnim zakonodavstvom i međunarodnim konvencijama (Eurobats sporazum, EU Habitat direktiva, Bernska Konvencija).
Pećina Magara je važna za opstanak ovih vrsta, posebno lokalno. Pukotine u obližnjim brdima, livade, pašnjaci, hrastove otvorene šume i okolne vodene površine, pružaju dobar kombinaciju staništa za ove životinje. Očuvanjem pećine Magare i njene okoline, osiguravamo i opstanak ovih ugroženih bića.
Potkovičari-slijepi miševi sa nosem u obliku potkovice
Rhinolophus ferrumequinum – veliki potkovičar
Najveća vrsta potkovičara u Evropi. U dubokom zimskom snu, ovi slijepi miševi vise zasebno i ne obmotaju se potpuno letnom membranom.Hrana se uglavnom sastoji od buba i moljaca. Kao što je slučaj kod svih slijepih miševa, hrana se izrazito mijenja tokom godine; osim buba i moljaca sezonski igraju ulogu i druge životinje poput dvokrilaca, opnokrilca, kao i muve i pauci.
Foto: Wildlife Montenegro
Rhinolophus hipposideros – mali potkovičar
Najmanji evropski potkovičar.Tokom zimskog sna mali potkovičar se potpuno umotava svojom letnom membranom.Hrana se isključivo u letu. okretan, često lepršav let i nevjerovatna sposobnost navigacije, omogućavaju ishranu vrlo blizu vegetacije čak i u gustoj vegetaciji.
Foto: Wildlife Montenegro
Rhinolophus blasii – sredozemni potkovičar
Sredozemni potkovčar je vrsta potkovičara srednje veličine sa rasponom krila od oko 30cm. Zavisni su od vode i uglavnom se vezuju za potoke i druge vodene površine blizu skloništa. U letu, ovaj potkovičar ima sposobnost da osjeti vibracije krila leptira dok sleću na određenu podlogu i da ih uhvate prije nego ponovo polete. Pomažu ljudima kontrolisanjem brojnosti moljaca, koji se u poljoprivredi i domaćinstvima smatraju štetočinama.
U Crnoj Gori, postoji veliki nedostatak znanja o vrsti koja je jedna od najrjeđih i najmanje brojnih vrsta u državi. Vrsta je nađena samo na nekoliko pojedinačnih lokaliteta u mediteranskom području, od kojih je jedno pećina Magara. Do sada nije pronađena niti jedna kolonija ove vrste.
Foto: Wildlife Montenegro
Slijepi miševi večernjaci-jednostavna njuškica, razdvojene uši
Myotis blythii – oštrouhi večernjak
Vrlo veliki slijepi miš. U nekim sjevernim državama Evrope ljetnje i porodiljske kolonije mogu se naći na tavanima. Na mediteranskom području – isljučivo u pećinama i ostalim podzemnim staništima. Mužjaci koriste pećine i bunkere tokom čitave godine. Zimska skloništa su takođe vezana za pećine i ostale podzemne objekte.
Foto: Wildlife Montenegro
